Hardlopen

Hardlopen is in principe de meest natuurlijke vorm van sportbeoefening. Je zou zeggen, dat iedereen dat zou moeten kunnen. Toch blijkt in de praktijk, dat veel hardlopers problemen ondervinden in de vorm van blessures. Aangezien hardlopen de laatste jaren zeer populair geworden is, worden op het SMA dan ook zeer frequent hardloopblessures gezien. Het is wellicht nog eens goed om te melden dat een consult bij een sportarts op een SMA grotendeels vergoed wordt door de verzekering, ook als je in het ziekenfonds zit.

Wat zijn de oorzaken van deze blessures?

Bij het hardlopen komt bij iedere pas 3 a 4 maal het lichaamsgewicht op de landende voet en deze schok wordt doorgegeven naar boven tot het heupgewricht en de lage rug aan toe.
Het blijkt dat het lichaam erg moet wennen aan deze schokbelasting, met name de spieren, pezen, kraakbeen en botten.
Daarom is het zo belangrijk de training slechts zeer geleidelijk op te voeren, nooit met meer dan 10% van de kilometers per week. De schok wordt bovendien nog eens extra versterkt indien de looptechniek niet goed is. De voet kan door een landing op de hak en een geleidelijke afwikkeling naar voren de schok zo goed mogelijk opvangen. Lopen op de weg betekent natuurlijk ook meer schokbelasting dan bijvoorbeeld in de duinen, die wij in onze omgeving overvloedig ter beschikking hebben.

Helaas blijkt dat er ook bepaalde anatomische variaties blessures in de hand kunnen werken. Voorbeelden hiervan zijn een beenlengteverschil, verkorte spieren, platvoeten of holvoeten. Ook een flink lichaamsgewicht is extra belastend. Dit soort afwijkingen kunnen bij een sportkeuring vastgesteld worden. Hierbij wordt dan ook wel eens geconstateerd dat hardlopen voor de betreffende sporter niet de ideale sport is.
Een belangrijke factor vormen natuurlijk ook de sportschoenen.

Er bestaat tegenwoordig een grote variatie in merken en types. De kunst is echter de juiste schoen bij iedere hardloper aan te maten. Naarmate er meer gelopen wordt moeten er meer eisen gesteld worden aan de loopschoenen. Laat je daarom goed adviseren. Gerrit Oosterhof in Broek op Langendijk heeft op dit gebied veel ervaring en kennis opgebouwd.

Alle oorzakelijke factoren samen moeten dan ook geanalyseerd worden als een hardloper zich meldt met een blessure. De training moet goed bijgehouden zijn (bijvoorbeeld in een logboek), de anatomie moet goed bekeken worden, evenals de loopschoenen.
Als de oorzaak van een blessure niet wordt weggenomen is de kans op een herhaling groot.
Een ander vervelend aspect van hardloopblessures is dat de genezing traag verloopt en veel geduld nodig is. Terugnemen van de belasting is daarbij vaak niet te vermijden. Soms kan daarbij naar een alternatieve trainingsvorm gezocht worden.

De genezing kan bespoedigd worden door ijsmassage, rekoefeningen, spierversterkende oefeningen en gerichte fysiotherapie.
Bekende voorbeelden van hardloopblessures zijn pijnlijke achillespezen, pijnlijke scheenbenen, pijnlijke aanhechtingen rond de knie en allerlei spierblessures in de benen. Het kan zelfs voorkomen dat je zodanig overbelast raakt dat een bot breekt, een zogenaamde vermoeidheidsbreuk.