Shin splints / Pijnklachten rond het scheenbeen

Onder shin splints wordt verstaan pijnklachten rond het scheenbeen door sportbeoefening.
Veel sporters zullen in het begin van hun sportieve loopbaan wel eens pijnklachten in het onderbeen hebben gehad.
Veelal zal dit berusten op overbelasting van het botvlies aan de binnenzijde van het scheenbeen. Vrijwel alle eerste jaars studenten aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding of het CIOS klagen in het eerste jaar van hun opleiding over deze aandoening.

Dat komt omdat het lichaam nog niet gewend is aan de hoge belastingen, die gepaard gaan met veel sporten. Gelukkig herstelt deze aandoening doorgaans vanzelf. Wel dient enige tijd wat minder gesport te worden, met name dient veel springen en lopen op een harde ondergrond vermeden te worden. IJsmassage kan de pijn doen verminderen. Ook kunnen sportschoenen met onvoldoende dempende zolen een rol spelen bij de oorzaak. Deze dienen dan vervangen te worden.

Niet altijd berusten pijnklachten van het onderbeen op een aandoening van het botvlies.
Indien de voet tijdens de afwikkeling te veel naar binnen zwikt worden spieren en aanhechtingen aan de binnenzijde van het scheenbeen overbelast. De pijn is dan niet gelokaliseerd op het botvlies maar net daarnaast. Het betreft hier spieren, die de voet naar beneden buigen en langs de binnenenkel omhoog naar het scheenbeen lopen.

De therapie bij deze aandoening bestaat uit aanpassen van het sportschoeisel. Vele merken kennen tegenwoordig schoenen, die het naar binnen zwikken tegengaan. Soms moet daarbij nog een extra aanpassing in de schoen gemaakt worden via een steunzool.
Pijnklachten aan de buitenzijde van het onderbeen komen ook voor. Vaak berust dit op een zogenaamd logesyndroom. Spieren in het onderbeen worden omhuld door een spiervlies en dit kan wel eens wat krap zijn aangelegd. Bij inspanning kan hierdoor bloed opgehoopt raken in de spier, omdat de aders niet sterk genoeg zijn om het bloed eruit te pompen. Dit geeft een pijnlijk knellend gevoel.

De enige echte afdoende therapie hierbij is een kleine operatie, waarbij het spiervlies gekliefd wordt, zodat de spieren wat meer ruimte krijgen.
Bij hardlopers kunnen in zeldzame gevallen wel eens vermoeidheidsbreuken in de botten ontstaan, vooral in het scheenbeen. Hierbij ontstaat de pijn vrij acuut en is op een kleine plek gelokaliseerd. Gelukkig loopt de breuk niet door en door, zodat er niet met gips behandeld behoeft te worden. Deze aandoening komt meer bij vrouwen dan bij mannen voor.

De genezing van deze breuken duurt vaak enkele maanden, waarbij vanzelfsprekend het hardlopen gestaakt moet worden. Fietsen, zwemmen of aquajoggen is gelukkig nog wel mogelijk.

Samenvattend behelst de diagnose shinsplints dus meerdere afwijkingen met dan ook verschillende therapieën